4 Βήματα ανάπτυξης ενός αυθεντικού ηγέτη

Ζούμε σε έναν υψηλής ταχύτητας, σύνθετο και παράδοξο κόσμο. Η ηγεσία υψηλής απόδοσης απαιτεί μια προσέγγιση που ανταποκρίνεται στις σημερινές παγκόσμιες προκλήσεις. Σήμερα η πρόκληση είναι λιγότερη για την εξεύρεση λύσεων και περισσότερο για τη δημιουργία νέων προτύπων. Είναι λιγότερο για αναδιανομή των δεξιοτήτων και περισσότερο για την προώθηση δημιουργικών διαδικασιών. Είναι λιγότερο για τον ανταγωνισμό και περισσότερο για τη συνεργασία. Για να ανταποκριθεί κάποιος στις προκλήσεις, το παρόν απαιτεί ένα νέο είδος ηγεσίας. Ο ορισμός της ηγεσίας ως ικανότητας επιρροής εξακολουθεί να είναι ένα έγκυρος ορισμός. Αλλά το «πώς» της ηγεσίας θα πρέπει να αναδιοργανωθεί.

Σχέση ηγεσίας και διαλόγου

Η αλληλοσύνδεση της «ηγεσίας» με το διάλογο κατά την πρώτη ματιά μπορεί να φαίνεται αντιφατική. Στην πραγματικότητα, η «ηγεσία» συχνά ερμηνεύεται με την χαρισματική ικανότητα να προφέρει κάποιος τις εντολές που υλοποιούνται από τους «άλλους». Η έννοια του διαλόγου προτείνει μια διαφορετική στάση και αντανακλά την αναδυόμενη πραγματικότητα των οργανισμών, που έχουν όλο και λιγότερο μια ιεραρχική οργάνωση και όλο και περισσότερο μια διάρθρωση όπως αυτή ενός δικτύου. Στην πραγματικότητα ο διάλογος προϋποθέτει αρκετές ικανότητες, αναφέρεται σε μια ανταλλαγή ιδεών, προτείνει μια μόνιμη ανατροφοδότηση και στοχεύει σε ένα σύστημα της αμοιβαιότητας.

Τα 4E της «Ηγεσίας»

Το πρώτο «Ε » είναι για το «Εξερευνήστε». Η αυτογνωσία είναι απαραίτητη για να αποκτήσει κανείς την ικανότητα για σωστή ακρόαση, η οποία αποτελεί θεμελιώδη συνιστώσα της μεγάλων και παραγωγικών συνομιλιών. Το να γνωρίζουμε τις αξίες και πιστεύω που διέπουν τη ζωή μας, τα πλαίσια που δίνουν νόημα στην εμπειρία μας, τις «σκιές» που μας εμποδίζουν να εκφράσουμε πλήρως τις δυνατότητές μας, είναι ένα απαραίτητο πρώτο βήμα για τη δημιουργία και καλλιέργεια συνομιλιών σε έδαφος εμπιστοσύνης.
Το δεύτερο «Ε» αφορά την «Επαφή». Δεν υπάρχει καμία συζήτηση, χωρίς προηγούμενη συνάντηση και «επαφή». Μια συνάντηση απαιτεί την ικανότητα να αφήσει κάποιος τη δική ζώνη ασφάλειας και άνεσης και να μετακινηθεί και να εξισώσει το επίπεδο του με αυτό του άλλου. Δεν υπάρχει αυθεντική «επαφή» αν ο ένας κοιτάζει αφ’ υψηλού τον άλλο.
Το τρίτο «Ε» είναι για την «Ενσυναίσθηση». Το να συμπάσχεις αποτελεί θεμελιώδη δεξιότητα συναισθηματικής νοημοσύνης και δεν υπάρχει αληθινή κατανόηση αν λείπει. Η «ενσυναίσθηση» είναι η ικανότητα ενός ανθρώπου να δει και να καταλάβει την εμπειρία, τις ιδέες και τις αξίες του άλλου, σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί να τις αναγνωρίσει. Αναγνωρίζει την ύπαρξη του άλλου και νομιμοποιεί τις ιδέες του. Η απόκτηση αυτής της δεξιότητας είναι απαραίτητη για μια ευέλικτη και δημιουργική ηγεσία.
Το τέταρτο «Ε» για το «Εμπλέκομαι». Όταν ένας ηγέτης συμπάσχει με τον άλλο, μπορεί να τον καλέσει να «εμπλακεί» και δεσμευθεί συμμετέχοντας στην προσέλκυση νέων ιδεών. Με τη συμμετοχή του άλλου ένας ηγέτης μπορεί να προωθήσει στον δικό του οργανισμό την ικανότητα, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα που μπορεί να οδηγήσει σε καινοτόμες λύσεις. Με τη συμμετοχή του άλλου, ένας ηγέτης είναι σε θέση να δημιουργήσει μια σειρά από επιλογές και λύσεις.

Πίσω στα Άρθρα