Ψυχοσωματικές διαταραχές

Ψυχοσωματικές διαταραχές ορίζονται εκείνες τις οργανικές διαταραχές που οφείλονται σε κάποια ψυχολογική αιτία, ή τουλάχιστον, που φαίνονται να έχουν κάποιον ψυχολογικό παράγοντα στην αιτιολογία τους.

Οι ψυχοσωματικές διαταραχές συνοδεύονται από ένα ορισμένο τύπο προσωπικότητας, κάτι που ενδεχομένως αποτελεί έναν από τους αιτιολογικούς παράγοντες των διαταραχών. Γεγονότα ή συνθήκες που προκαλούν μία σοβαρή εσωτερική πίεση (στρες) παίζουν έναν εκλυτικό ρόλο στην εμφάνιση της διαταραχής, με αποτέλεσμα το άτομο στο οποίο παρουσιάζεται η ψυχοσωματική διαταραχή, να τυχαίνει να έχει κάποιο ευάλωτο όργανο ή λειτουργία.

Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει, ότι ισχυρά συναισθήματα μπορεί να δημιουργήσουν σωματικές και λειτουργικές αλλοιώσεις.

Δυσάρεστα συναισθήματα, όπως είναι για παράδειγμα ο θυμός, ο φόβος, η θλίψη κλπ, προκαλούν διαφορετικές αντιδράσεις στο βλεννογόνο του στομάχου. Συγκεκριμένα, η αντίδραση στο φόβο μοιάζει με αυτήν που προκαλεί ο συνδυασμός επινεφρίνης και νορεπινεφρίνης.

Γενικά η κεντρική συμπαθητική αντίδραση είναι αυξημένη σε περιόδους οργής και ελαττωμένη σε περιόδους κατάθλιψης. Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι οι αλλοιώσεις που προκαλούνται από τέτοιες αντιδράσεις μπορεί να εξελιχθούν σε μόνιμες ανατομοπαθολογικές καταστάσεις. Επίσης, αμφισβητήσιμη είναι η ιδέα ότι πίσω από κάθε ψυχοσωματική διαταραχή υπάρχει ένα ειδικό συναισθηματικό σύμπλεγμα ή τύπος προσωπικότητας.

Εξάλλου ο ίδιος ο Φρόυντ από την αρχή είχε αποκλείσει την ύπαρξη ενός συμβολικού νοήματος στις ψυχοσωματικές διαταραχές, ανάλογου με αυτό που χαρακτηρίζει τις σωματόμορφες νευρωτικές διαταραχές, ιδιαίτερα την μετατρεπτική υστερία.

Η παθολογία των ψυχοσωματικών διαταραχών, αφορά είτε ένα σωματικό όργανο, όπως π.χ. το στομάχι, είτε μία σωματική λειτουργία, όπως π.χ. την αναπνοή, δηλαδή όργανα και λειτουργίες που χαρακτηριστικά ελέγχονται από το αυτόνομο νευρικό σύστημα, και καθόλου, (ή σχεδόν καθόλου), από τη βούληση του ατόμου. Επιπλέον, η παθολογία τους αφορά κάποιο έντονο και παρατεταμένο ή επαναλαμβανόμενο αρνητικό συναίσθημα, που το άτομο δεν μπορεί να εκφράσει άμεσα και επιδρά διαβρωτικά στον οργανισμό του.

Κάποια από τα ψυχοσωματικά συμπτώματα μπορεί να είναι:

• ίλιγγοι, αστάθεια
• μουδιάσματα
• ναυτία, έμετος
• διαξιφιστικά κι επίμονα άλγη (πονοκέφαλος, μυαλγίες, πόνος στο στομάχι)
• αίσθημα παλμών, ζέστης ή κρύου, «πλακώματος» – «πνιξίματος»
• διάρροια
• δύσπνοια, ταχύπνοια, υπεραερισμός
• εφίδρωση, τρέμουλο
• λιποθυμική τάση
• συχνουρία – δυσουρία

Ψυχοθεραπευτικές και κατά περίπτωση φαρμακευτικές παρεμβάσεις αποτελούν την θεραπεία εκλογής.

Πίσω στην Αρχική